Bugün fizikte ''Penrose Diyagramları'' adı verilen kara deliğe yaklaşan bir cismin akıbetinin nasıl olacağını görmenizi sağlayan matematiksel yapılar Penrose eseridir.
İki boyutlu bir öklid düzlemini kendi kendini tekrar ederek kaplayan şekillerin neler olduğu sorusunun daha gelişmiş bir versiyonunu ele almış,hatta ele almakla bırakmayıp çözmüş, 10 yıl sonra kimyada çok işe yaradığını görmüştür.
Fizikte yeni teorileri olduğunu da eklemek gerekir. kendisi String Theory'cilerine hiç uymayarak, ''Twistor Uzayı'' adını verdiği bir uzay ile genel görelilik teorisinin reel sayılar üzerine kurulu yapısını kompleks sayılara genişleterek - yani uzay-zaman geometrisindeki bir değişiklik ile- kuantum fiziğini görelilik teorisi ile bağdaştırmaya çalışmıştır.
Penrose, ''Shadows of The Mind'' adlı kitabıyla, postmodern bir tanrı ispatı argümanı sunmuştur.
1965’de, topolojik metotları kullanarak, Penrose ‘tuzağa düşmüş (yakalanmış) sahanın (sathın) varlığı’ adını verdiği ve tekilliğin çekimsel çöküş (büzüşme) dahilinde vuk’u bulması gerektiğini kanıtlayan şartlar altında mühim bir teoremi isbat etti. Temel olarak, bu şartlar altında uzay-zaman devam edememekte ve klasik genel izafiyet yıkılmaktadır. Penrose, quantum etkilerinin tekillikte başat olmasından hareketle, izafiyeti ve kuantum teorisini kombine ederek ''birleşik teoriyi'' (Unified Theory) araştırdı.
1989 yılında meşhur kitabı ''The Emperor's New Mind : Concerning computers, minds, and the laws of physics'' (İmparatorların yeni zihni: Bilgisayarlar, zihinler ve fizik kanunlarıyla münasebeti [bağlamında]) yayınlandı. Bir sonraki yıl kitap, ''Rhone-Poulenc Science Book Prize'' ödülünü aldı.
1994’de Penrose, ''Shadows of the mind : A search for the missing science of consciousness'' (Zihnin Gölgesi: Şuur’un Gayb (noksan) ilimi içun bir araştırma) isimli eserini yayınladı. Burada birinci kitabını geliştiriyordu. 1996 yılında Penrose ve Hawking, ''The Nature of Space ant Time'' (Uzay ve Zaman’ın tabiatı) isimli eseri yayınladılar. Bu kitap, ikisi arasında Isaac Newton Enstitüsü / Matematik Bilimler, Cambridge’de, tartışmalara yol açtı. Her ikisi de, birbirlerinin argümanlarına cevap teşkil eden 3’er makale yayınladı ve bilahare son oturumda birbirleriyle tartıştılar. Penrose şöyle diyor:
''Bu tartışmanın başlangıcında, Stephen Hawking kendisinin pozitivist olduğunu, buna mukabil benim Platoncu olduğumu düşündüğünü söyledi. Pozitivist olması hasebiyle onunla beraber olmaktan mutluyum ancak buradaki en mühim noktanın realist olduğum noktası olduğunu düşünüyorum. Yine, eğer birisi bu münakaşayı, 70 yıl kadar önce Niels Bohr ile Einstein arasındaki meşhur münakaşayla kıyaslarsa, Stephen’ın Bohr rolünü kendimin ise Einstein rolünü oynadığını düşünebilirim. Einstein, dalga fonksiyonu olarak sunulması gerekli olmayan, reel bir alem gibi birşey olabileceğini ileri sürerken Niels Bohr, dalga fonksiyonunun gerçek bir mikro alem tasvir etmediğini ve fakat sadece kehanetlerde bulunmak için faydalı bir bilgi olduğu üzerinde ısrar ediyordu.''
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder